Europako lokomotora geldirik dago! Horrela esnatu gara aste honetan irratia entzuten edo egunkaria irakurtzen goizeko kafearekin. Alemaniako ekonomia herrenka doa eta ez bakarrik motor-gidarien greba edo GDL sindikatuaren greba deialdiaren ondorioz sortu diren arazo politikoak. Horri Lufthansaren grebak gehitu behar dizkiogu. , haurtzaindegiak edo Prosegur bera.
Alemaniak praktikatzen zuen soldaten atxikipena jada ez da salbuespena eta soldata igoerak jada errealitate bat dira herrialdean. Trenbide konpainiak %4,7ko igoera eskaini du, eta IG Metall Alemaniako sindikatu handienak %3,7ko soldata igoera lortzen ari zen metalgintzako langileentzat. 1990eko hamarkadaz geroztik Alemaniak soldata maila bera mantentzen zuen, baina iaz igoera nabarmena izan zuen. Horrek bere adierazle izarretako batez gozatu zuen, barne kontsumoaz, inflazio baxuak bultzatuta ere bai.
Marcel Fratzscher, jakintsuen batzordeko presidentea. Inbertsioa, hazkundea eta enplegua sortzea sustatzeko ideiak bilatzeko gobernuak, honako hau esan zion El País egunkariari: «Soldatak erritmo onean hazten jarraituko du aurten eta hurrengoan. Baina epe ertainera ezkorra naiz. Soldata politika enpresen produktibitatearekin lotuta dago eta inbertsio txikia denez, ez dugu aurreikusten hori nabarmen hobetuko denik”
Adituek diote Alemaniak aurkezten dituen adierazle positiboek (ez du zorrik pilatzen, langabezia %13tik %6,5era jaitsi da Merkel boterera iritsi zenetik eta ekonomiaren %2ko hazkundea aurreikusten dela) bere ahulguneetako batzuk ezkuta ditzaketela. Nagusia, ekonomia esportatzailea den heinean, kanpoko eta koiunturako faktoreekiko menpekotasun handia duela. Prezioen jaitsiera eta euroaren debaluazioa ondo etorri dira gasa eta petrolioa erosi eta industria produktuak esportatzen dituen ekonomia bati.
Kritikak Alemaniako bi aldeetatik datoz. Gutxieneko soldataren igoerarekin eta erretiro aurreratuarekin sozialdemokraziaegiak diren neurriak errua ortodoxoenak. Liberalenen beste kritika bat da bere enpresen lehiakortasunaren arrakastak alferrik galtzen ari direla eta immigrazioaren, lan merkatu malguagoa eta lanaldi luzeagoaren alde egiten dutela hazkundearen jaitsierari aurre egiteko. Bere aldetik, badira Marcel Fratzscher< bezain liberalak ez direnak ere. /a> nahikoa gastatzen ez dela eta azken urteotan biltzen ari den soberakin kopurua edukitzeak ez duela batere mesederik egiten uste dutenak.
Europako ekonomiaren BPGa %0,4 hazi da baina lehen hiruhileko honetan bere lokomotora %0,7ko hazkundetik edo, %3ra igaro da. Errusia, Txina edo Brasil bezalako herrialdeak ez dira unerik onenak bizi eta hori nabaritzen ari dira orain barne erosteko ahalmenaz elikatzen ari diren alemaniarrak. Gehiengo zabalak kanpoko faktoreei egozten die errua, bai, eta arrazoiz, baina arazoa izan daiteke Europako ekonomia nagusia kanpo faktoreen menpe egotea hain zuzen.
Ekonomiari tiraka egiten ari dena Espainia dela uste izatea da gutxien kezkatzen duena. Turismoa bezain sasoiko bizimodua duen ekonomiak herrialdea tiratzen duela ez luke oso positiboa izan behar. Europan %0,4ko hazkundea, bai, baina ikuspuntu makroekonomikotik ikusita, non agian familiek ez duten «hobekuntza» horren sintoma bakar bat ere ikusi. Bien bitartean, Alemaniak apustu egiten du gehiago gastatu behar dela zero defizitaren ezaugarri berezia mantenduz.