Izugarria Parisko sarraskia harritu du Europa. Bere bihotzetik, keinurik egin gabe ankerkeriarik handiena egiteko gai diren izaki higuingarriak sortu dira. Mexiko edo Irak bezalako estatu porrotetan ohikoagoa den munstrotasun hori, batez ere, Frantziako eta Europako gizartearen porrotaren adibide ikaragarria da. Frantziak Iraultzaz geroztik defendatu duen hiritarrekiko harreman ereduaren eta askatasun sistemaren porrot arriskutsua. Zalaparta bat bere hezkuntza sistemaren eta estatu sozial eta juridikoaren ereduaren aurrean, askatasunen etxearen eraikuntzan adibide eta pizgarri izan dena, bere gabezia eta ahulezia guztiekin. Europako eguna izaten jarraitzen du.
Atzo Parisen atentatua egin zuten terroristak ez direlako atzerritarrak edo Siriatik edo Libiatik argiaren hirira espresuki lekualdatutako komandoetakoak direlako. Ez. Askoz kezkagarriagoa da: Europako herritarrak dira. Frantsesa eskubide eta baldintza osoz. Frantzian jaioa, Frantzian hezi eta Frantzian hazi. Mila herritar, itxuraz, milizia jihadistetan matrikulatzen joan dira progresiboki Ekialde Hurbilean borrokatzeko eta beste askok, atzokoan bezala, euren herri eta hirietan askatzaile-eginkizuna gordetzen dute. Zalantzarik gabe, mingarri hori gertatzea eta are mingarriagoa gure gizartea pertsona horiei ezer hoberik eskaintzeko gai ez dela aitortzeak.
Atzoko odolaren ostean, orain etorriko da Frantziako edo Alemaniako kaleetara irtengo diren salbatzaile islamofobo berrien gehiegizko erantzuna, buruko zapi islamiarra daramaten emakumeak edo arabieraz hitz egiten duten familiek beldurtuz. Poliziaren alertak piztuko dira eta prebentziozko errepresioa areagotuko da Frantziako banlieuesen bidez, hirigintza akatsen benetako museoak. Su honek Ala brigadako kide berriak elikatuko ditu, beldurrearen bidea erakutsiko digutenak.
Eta biek elkar elikatzen duten bitartean, gainerakoek petrolioa giza duintasuna baino gehiago baloratzen duten gobernu arduragabeak onartzen jarraituko dugu. Izua Eliseo Zelaietan zehar ibiltzen denean arropa urratzen duten gobernuak Mediterraneoaren beste aldean gerraren jainkoari omenaldia egiten dioten bitartean.
Segur aski, lasaitasun sozial handiagoaren zain egon beharko dugu ulertzeko gure etxean konponbidea hezkuntzan inbertitzean, aukera berdintasunean inbertitzean eta demokrazian inbertitzean soilik dagoela, hau da, askatasunaren aldeko borroka iraunkorreko prozesu hiritar bat baino ez baita.
Hemendik gure elkartasun, hurbiltasun eta errekonozimendu publiko guztia atzo epaiketa sumarioan euren burua adierazteko eta iritzia emateko delituagatik hildako gure herritarrei.