Uztailaren 31n, Europako Banku Agintaritzak (EBA) banku-sektoreak bi urtean behin jasaten duen estres testaren emaitzak argitaratuko ditu. Stres-testa egoera ekonomiko kaltegarri desberdinak simulatzean datza, baldintza hipotetiko horiek banku bati nola eragingo dioten kuantifikatzeko. Aurten ez dugu ikusiko ingurumenaren eta klima-aldaketaren arriskuak kontuan hartzen diren agertokietan, nahiz eta dagoeneko aipatzen hasi den bere sartzean 2022an egingo den estres proban.

Moodysek ildo beretik argitaratu zuen Txostena bat martxo hasieran non 41,6 bilioi euro aktiboak batzen dituzten 28 banku kotizatuei egindako inkestaren emaitzak bildu zituen. Txostenak agerian uzten du bankuen % 32k soilik ematen duela klima-aldaketaren egoera kaltegarri batek beren jarduerari nola eragingo liokeen informazioa, Financial Egonkortasun Batzordeak (FSB bere siglen arabera) ingelesez) duela hiru urte plazaratu zuen gomendioa. Emaitzen alde positiboa da inkestatutakoen % 86k klima-aldaketarekin lotutako esposizioak argitaratzeko konpromisoa hartu duela (ulertzen da epe labur/ertainera)

.

Moodys txostenak ere erakusten du bankuak beren jarduerari dagokionez ingurumen-konpromisoak betetzea hirugarrenak: “Aztertutako banku gehienek gogoetak integratzen dituzte ingurumen-faktoreak beren arriskuen ebaluazio-esparruetan eta % 79k dituzte enpresen finantzaketarako bazterketa politikak ezarri zituen arrisku handia dakarten isuri kutsagarrietan intentsiboa trantsizio klimatikoa”

Bere jarduerari dagokionez, berriz, umezurtz dago eta antzezpenak nahi izatetik urrun daude. Moodysen arabera: “a baino gutxiago bankuen herenek metodologiaren deskribapena eman dute arrisku klimatikoa kontrolatzeko erabiltzen da eta erdia baino gutxiago inkestatutako ariketak egiteko erabilitako metodologia agerian utzi du klima-arriskuaren aurrean estresa.”

Finantza-entitateek ez dute proaktibitate handirik ikusi klima-aldaketatik eratorritako finantza-eraginak kontrolatzen eta kontrolatzen dituzten txostenak egiteko mekanismoak garatzeko. Egin beharko liratekeen kalkuluen konplexutasunari eta efektu negatiboak gauzatuko liratekeen denbora-horizontearen urruntasunari aipamena egiten zaio.

Orain arte, gardentasun klimatikoaren prozesu hori ez zela gertatuko zirudien, epe laburrean behintzat, arau-eskakizunak areagotu zirelako. Baina Christine Lagarde Europako Banku Zentralaren presidentetzara iritsi izanak itxaropena berpiztu zuen, iazko urte amaieran klima aldaketaren arriskua jasotzeko arriskuak ebaluatzeko ereduen beharraz hitz egin zuenean< /strong>. Ez da jakin ideia hori gainontzeko gobernadoreek aho batez onartzen duten. Hala eta guztiz ere, klima-aldaketatik eratorritako finantza-inpaktuen estimazioan merkatuak gardentasun handiagoa lortzeko eskaera geroz eta handiagoakk argi pixka bat ematen du klima-gardentasunerako prozesua azkenean amaitzen ari dela.

Ingurumen-hesia bankuen gainean dago ikusten duten eragile ezberdinek gaur egun prest ez dauden gardentasuna nola eskatzen duten. Ingurugiroaren kontzientzia hazten jarraitzen du gizarteko maila guztietan eta badirudi bankuak lehenago edo beranduago saihestezina izango den prozesu bat atzeratzen saiatzen ari direla, ez badute zigortu nahi, izan erregulatzaileak, merkatuak edo gizarteak.

Jokin Etxebarria

Ekonomista, Enpresa eta Zuzendaritzako Masterra

NAIDER