Azken berrien fruitua “El Mundo” egunkariak José Blanco eta Mariano Rajoy-k nola bat etorri ziren kontatzen du. Pontevedrako azken zezenketa eta izaera ezberdineko hainbat hedabidetan, eztabaidak elikatzen jarraitzen duela dirudienez gai honi lerro batzuk eskaintzea erabaki dut.
Legebiltzarrean egindako bozketak azkenaldian zezenketen debekuari buruz mundu osoan interesa piztu du, zezenak Espainia markan duen garrantziagatik. . Pertsonalki ulertzen ditut zergatik debekatu zenaren argudioak, baina oraindik hipokresia edo estandar bikoitza ikusten dut eztabaidan.
Ez naiz zezenetakoa. Ez naiz inoiz zezenketa batera joan. Eztabaida intelektual eta filosofoen iritziekin entzun dut, epaiak emanez eta alde bati edo besteari eutsiz. Nik ere uste dut “identitate” kontua dagoela eztabaidan. Dagoeneko badakizu zer esan nahi duen gai bat ukatzen tematzen zarenean. Excusatio non petita, accusatio manifesta. Baina eztabaidak bestelakoa izan behar du eta ez da logikoa espainiar izateagatik alderdi bat zezenketak izatea eta katalan aldekoak, halako zezenketen aurkakoak. Egia da, arlo askotan, katalanak penintsulako gainerako herriak baino modernoagoak izatearen ezaugarria izan dela, baita joerak jartzea ere. Beharbada, alderdi abertzaleak ez dira horrenbeste kezkatzen Madrilen zalaparta eragiteaz eta ausartuko dira Espainiako gizarteko zenbait alorrekin —eta batzuk nolabaiteko katalan fobiarekin— ondo egokitzen ez diren legeak bozkatzera.
Ez da nire kasua, baina gai honetan Legebiltzarraren erabakia hipokrita samarra iruditzen zait, esan bezala. Izan ere, elikadura sektorearen industrializazioa edozein zezenketa baino askoz krudelagoa iruditzen zait. Haragia modu orokortuan jatea normaltzat hartzen da dagoeneko. Txikitan behi bat hil eta odoletan nola hiltzen zen ikusi nuen, eta horrek ulertu zidan haragia jan ahal izatea suposatzen duen sakrifizio izugarria. Zalantzarik gabe, nire kontsumoa mugatzera eraman ninduen.
Gaur egun, gizarte bezala, gero eta eskrupulosoagoak baina aldi berean krudelagoak gara. Bitxia da Kataluniako txerri-hiltegi batean izan zela jakin nuen txerriak guztiz jakitun direla hil aurretik hilko dituztela. Nola garrasi eta garrasi egiten duten gogoratuz, ezin duzu lo egin gauez. Ez al dute animalia horiek sufritzen? Edo ikusi “We feed the world” filma: http://www.we-feed-the-world .at/index.htm, masa elikadura kateak gaiztoak dira…
Nahiago dut haragijaleen sektorearen industrializazioa murriztearen alde egitea eta nire ondoan hazitako behiaren haragia jateko aukera izatea. Edo jatetxeek menuan plater begetarianoa sartzera behartzen zituen lege soil bat; askoz eraginkorragoa eta abangoardiakoagoa litzateke animalien sakrifizioak mugatzea (Restaurante La Roca [nire lanaren ondoan dagoen jatetxea]), eskaintza begetariano eta kerik gabekoarekin – ze utopia ederra!). Zezenei dagokienez, beharbada animalia baten heriotza ikusarazteko erabil liteke, eta horrela kontsumitzen dugun haragia nondik datorren jakiteko, galletak balira bezala. Nik, behintzat, nahiago nuke buruko tiro baten zain hiltegi hartan txerria baino zezena izan.