Estatuak I+G sustatzera bideratzen dituen urteko aurrekontuen ehuneko oso esanguratsua hartzaileak modu batera edo bestera itzuli behar dituen diru-laguntzen bidez bideratzen da (% 62,4 2015eko Estatuko aurrekontu orokorretan).
Batez ere krisi garaian, polemika handia sortzen du finantza tresna mota honek. Eragileen eskariari ez diotela erantzuten eta Espainian I+Grako laguntza publikoaren errealitate mingarria artifizialki mozorrotzeko eta itzulezinak diren diru-laguntzen jaitsiera ikusgarria ezkutatzeko baino ez duela balio diote detractoreek; Grafikoan ikusten denez, 2008tik hona gastu ez-finantzarioak ez dira jaisteari utzi, 2014ko aurrekontuetan izan zuten igoera txikia izan ezik.Argudioak indartu egiten dira I-ko aurrekontu publikoen exekuzio falta masiboarekin. +D finantza zatian. 2013an aurrekontu osoaren % 46 exekutatu gabe geratu zen.
I+Garen bilakaera historikoa PGEn
[Caption id=”attachment_8979″ align=”alignleft” width=”1351″] 
Iturria: COSCE Analisi Txostena 2015eko ekitaldirako Onartutako Estatuko Aurrekontu Orokorretan jasotako I+G+b (Gastu Politika 46) esleitutako baliabideen artean.[/caption]
Eztabaida izan arren, ez dago dudarik gabe I+G proiektuak egiteko mailegu-emaileak eskura jartzeak bestela eskuratzea oso zaila izango litzatekeen eta, zentzu honetan, espero diren emaitzen proiektuak garatzeko potentzial handia duten funtsetarako sarbidea errazten duela. merkatutik gertu daude eta kontratatutako zorrari aurre egiteko nahikoa etekin ekonomikoaren itxaropen sinesgarriak dituzte.
Arazoa da mota honetako proiektuak Espainian egiten den I+G osoaren zati oso txikia direla. Oso eldarniozkoa edo are zinikoa litzateke maileguek enpresen I+G guztia finantzatzeko balio dutela pentsatzea edo are gehiago bai unibertsitateek bai teknologia eta ikerketa zentroek egindako ikerketa oinarrizkoena, zeinetan espero diren emaitza ekonomiko eta sozialak denbora luzeagoan dituzten. horizonte eta askoz ere zalantza handiagoak dira.