Joan den astean Prado museoak Radio 3ren kulturari buruzko hausnarketa zikloa hartu zuen Kultura 19. Bigarren eguna arkitekturari eskainia izan zen, eta Martha Thorne Pritzker sariaren zuzendari exekutiboak parte hartu zuen; José María Ezquiaga arkitekto eta soziologo doktorea, Ariadna Cantis Arkitektura eta Hirigintza Komunikazioan aditua, eta Álvaro Ardura, hirigintza eta hiri birsorkuntzan espezialista.
Eztabaida interesgarritik bertaratutakoen ikuspegia erreskatatu ahal izan dugu etorkizuneko hiriak nolakoak izango diren. Lehenik eta behin, bi kontzeptu bereizteko gonbita egin zuten, hiri jasangarriak eta hiri erresilienteak. Iraunkortasuna gure egungo beharrak estaltzeko behar ditugun baliabideak erabiltzeko gaitasuna da (Ipar munduan zein Hegoaldean), etorkizuneko belaunaldiei eurenak ere estaltzeko aukera emanez. Bestalde, erresilientzia sistemak (hiriaren kasu honetan) bere burua berreraikitzeko ahalmena da, bere baitan zenbait aldaketa edo desorekaren aurrean bere burua berreraikitzeko.
Hau da, etorkizuneko hiriek izan beharko lukete; alde batetik, jasangarria, energia berriztagarrien bidez eta material-ziklo birzirkulatzaileen bidez autohornikuntzarako gai dena, baliabide naturalen eskaria murriztuz. Bestalde, erresistenteak ere izan behar dute eta krisi klimatiko, ekonomiko, migratorio eta abarretatik erraz aurre egiteko eta errekuperatzeko gaitasuna izan. Hori guztia inor kolokan utzi gabe eta halako krisien aurrean hiri-sistema kolapsatzen utzi gabe.
Horretarako, eztabaidan, etorkizuneko gure hiriak egituratuko dituzten oinarrizko hiru zutabe nabarmendu ziren: aniztasuna, auto pribatuaren amaiera eta hiri-landa-mugaren desegitea. Etorkizuneko hiriak pertsonen eta beharretan anitzagoak izateaz gain, aniztasun hori kontuan hartuta planifikatuko dira (adin, genero, jatorri eta sinesmenak). Mugikortasun eredua goitik behera aldatuko da, auto pribatuaren jabe izateko beharra desagertzeraino. Azkenik, natura hirian sartuko da, hiri-ingurune artifizializatu eta iragazgaiztuaren birnaturalizazioak ingurune naturalaren antzekoagoak diren hiri-inguruneei bide emango die. Horri esker, landa eta hiriaren arteko egungo aldea desagertzea eragingo duen hiri nekazaritza egotea ahalbidetuko da.