Lehentasunezko hiru faktore azaleratzen dira egungo euskal politika teknologikoan Herrialdea (ikus hemen): espezializazio adimenduna, transferentziarako bultzada I+G+B emaitzen industriari eta, azkenik, egindako inbertsioaren eraginkortasuna eta eraginkortasuna hobetzea.
Planteamenduak ez du jauzi handirik suposatzen Herriaren eraldaketarako bidean, baina egia da planteamendu errealista dela eta posible dena ere, epe luzerako helburua eta egungo egoera bistatik galtzen ez badira. aurrekontu-krisialdia trantsizio-une gisa planteatzen da, non zientzia-, teknologia- eta berrikuntza-sistemako euskal sistemaren gaitasun eta elementu diferentzialak guztiz ustiatzeko garaia baita, merkatura isurtzeko.
Espezializazio adimenduna
Alor honetan aitzindariak izan arren, n%211052681k%211052081k %211052081k%2110520812171052681%211052081%211052081%7171052081217105208282span Nazioarteko testuinguruan abantaila ezberdin espezifikoak dituzten jardueretan ahalegin, baliabide eta gaitasun pribatuek erronka handia izaten jarraitzen dute euskal ekonomiarentzat.
1990eko hamarkadaren erdialdean, Euskadik kluster politika ezarri zuen (garai hartan ez zen espezializazio adimentsuaz hitz egiten) eta lehentasunezko kluster multzo bat hautatu zen (2002an aktibo zeuden 11 kluster) lehiakortasun politikan lehentasunezko tratamendua jaso zuten. Errealitatea da, ordea, klusterren zerrenda nabarmen hazten joan dela, espezializazioarekin zerikusi gutxi duen lehiakortasun politikaren elementu bat gehiago bihurtuz. Ondoren, ehun produktiboa (ez espezializazioa) dibertsifikatzeko planak jarri dira abian, zientzian eta teknologian oinarritutako sektoreen aldeko apustua eginez (biozientzia eta nanozientzia) merkatuko emaitza oso irregularrak dituztenak.
Gure iritzia da espezializazio adimenduna ideia ona dela eta Jaurlaritza ez dagoela oker lehentasun gisa aukeratzerakoan. Gurea bezalako herrialde txiki batentzat, arreta jartzea da mundu mailan lehiatzeko behar adina masa kritikoa lortzeko modu bakarra. Esperientziak erakusten du, dena den, ez dela gai erraza praktikan jartzea, jarduera batzuei lehentasuna ematea eta beste batzuen gainetik apustu egitea suposatzen duelako. Elkarlan publiko-pribatu estua eta sakona, eragileen arteko lankidetza maximoa eta merkatuaren funtzionamendua maximizatzea dira kontuan hartu beharreko elementuak, espezializazio estrategien berezko arriskuak minimizatzeko (ikus Espezializazio adimenduna al da berrikuntzarako bide berria?< /a>)
I+G+B emaitzak industriara transferitzea
Alor honetan aurrerapen nabarmenak eman dira Euskadin eta teknologia korporazioek eta beste eragile batzuek, hala nola, enpresen I+G Unitateek egiten duten I+Garen zati oso garrantzitsu bat (bi heren inguru) enpresekin egindako kontratuetan oinarrituta egiten da. Horrek, ordea, ez du esan nahi arlo honetan hobetzeko tarte handirik ez dagoenik. Alde batetik, proiektuen portzentaje gero eta handiagoak I+G fasetik haratago joan daitezen eta benetan merkaturagarri diren produktu berriak bilaka daitezen eta, bestetik, ZTBESko eragileen taldea (bereziki Ikerketa Zentroen Kooperatiba, zeinaren misioa sortzea baita). ekoizpen-ehun berria), lankidetzan eta sarean oinarritutako merkatu-orientazioa indartzen dute.
Orain, zeintzuk dira prozesu hau dinamizatzeko eta aurrerapen nabarmenak lortzeko gakoak? Segur aski, aurrerapen sendoenak enpresekin lan egitean lortuko dira lidergoa eta lehiakortasun faktore gisa berrikuntzaren aldeko apustua sendotzeko. Ez dezagun ahaztu I+G transferentzia enpresen oinarrizko erantzukizuna dela eta horiek dira, azken finean, oso garesti eta arriskutsuak diren prozesu horietan erabakigarri inbertitzeko mentalizatu behar direnak.
Testuinguru honetan, ordea, bereziki garrantzitsua da kontuan hartzea euskal enpresen zati handi bat intentsitate teknologiko baxu eta ertain-baxuko sektoreetan dagoela (). Bi enpresa mota hauen teknologia-transferentzia-beharrei aurre egitea bereziki konplikatua izan daiteke, haien eskariak diametralki desberdinak direlako eta oso zaila izango baita agente teknologiko berberek eskatuko duten zerbitzu-eskaintza zabala estaltzeko gai izatea: batetik. zerbitzu publiko hertsiki beren kostua estaltzeko gai ez diren enpresei (batez ere ETEei) oinarrizko teknologiak eskaintzeko, mundu mailan lehiatzen diren eta, kasu askotan, borroka egiten duten enpresei oso aurreratu diren teknologia- eta berrikuntza-zerbitzuak eskaintzeraino. berrikuntza, bere sektorean lider izateagatik.
Inbertsioaren eraginkortasuna eta eraginkortasuna
Eraginkortasuna eta eraginkortasuna behar-beharrezko eskakizuna eta eskakizuna dira funts publikoak kudeatzeko eta alor horretan sakontzea merezi du, beste garai batzuetan, teknologia- eta berrikuntza-politiken eragina kontrolatzeko, ebaluatzeko eta aztertzeko prozeduren oinarriak finkatzeko. ez dute halako lehentasuna izan. Gure ustez optimizazioaren testuinguru honetan oinarrizko bi gako daude.
Lehenik eta behin, emaitzen lorpenaren arabera inbertsio publikoa ebaluatzeko eta jarraitzeko irizpideak sartzea. Horrek esan nahi du funts publikoak jasotzen dituzten eragileek zehatz-mehatz ezagutu behar dituztela lortu nahi diren helburuak eta, logikoki, jasotako ekarpenaren magnitudea zuzenean eta estuki lotuta dagoela ezarritako helburuen lorpen-mailarekin.
Bigarrenik, I+G+Brako “inbertsioa/arriskua” finantzatzeko mekanismo partekatuak ezartzea, inbertsioak lortutako emaitzetan oinarrituta I+G+B enpresa-proiektuen zati gero eta handiagoa finantzatzea ahalbidetzen dutenak. Horrela, ezinegon diren ekintzaileek eta ekimenek jasaten dituzten likidezia eta finantzaketa murrizketa nabariak saihestu ahal izango dira, eta, aldi berean, Administrazioak bere ekarpena berreskuratuko duela bermatzen du, beren inbertsioetatik merkatuko etekinak ateratzen direnean. Zalantzarik gabe, mota honetako mekanismoek eragileentzako pizgarri zuzenak ezartzen dituzte, aurrekontu publikoetan presio txikiagoa eginez.
Azken ondorio gisa: baliabideak optimizatzea, aukera gehien dugun horretan inbertitzea eta inbertsioak benetan gauza daitezen enpresen merkatuaren hobekuntzan gauza daitezen ahalegintzea funtsezko arauak dira krisi garaian eta aurrekontu-egokitzapenetan. Haien benetako potentziala ikusiko dugu, baldin eta haiekin zientzia eta teknologiaren euskal sistema indartu, kaudimentsuago egin eta benetan eskatzen duen jauzi kualitatibo eta kuantitatiborako behar bezala prestatzen badugu.
Artikuluarekin batera doan argazkia kalitate eta xehetasun gehiagorekin ikus dezakezu hemen