Inplikatuta gauden egungo gorabeheretan, gure gizarteak arazo larriak ditu, baina zailtasunak gorabehera krisiaren kolpe gogorrak nolabaiteko kaudimenez jasaten ari da. Gure ustez, egoera honen azalpena oso erraza da: garai leunak iritsi ziren Euskal Herrira enpresa moderno eta oso nazioartekotuekin, batez ere industrian, eskuzabal inbertitu zutenak, teknologiarik aurreratuena zutenak, ondo prestaturiko pertsonak eta Oinordekoak zituztenak. tradizio eta industria kultura handikoak, eraginkortasun operatiboan aitzindari ziren antolakuntza eta kudeaketa sistemak ezarri zituzten, eskura zeuden giza, gizarte eta baliabide zientifiko-teknologikoak ondo erabiltzeko gai direnak.
Eta hori guztia posible izan da denboran zehar ñabardura gutxirekin mantendu den enpresa-berrikuntzaren aldeko apustu estrategiko handiari esker eta, alde batetik, lehentasun politikoko inbertsio publikoa eta, bestetik, garapena ahalbidetu duena. Eragile zientifiko, teknologiko eta berritzaileen sare publiko-pribatu sofistikatu eta aurreratu batena, dudarik gabe, Euskadin gizarte berritzaile baten euskarri eta sustapenerako elementu diferentziala eta babesleku nagusia.
Testuinguru honetan, erraza da gure gizarteak I+G+Brako bokazio horren aldeko apustua egiten jarraitzea gomendatzea. Hala ere, hori ez da inolaz ere nahikoa, zaila dena baita ulertzea egiten ari zena etorkizunerako balio ez duen historia baino ez dela.
Mundu-ingurunearen eskakizun gero eta handiagoak, apustu egin behar dugun berrikuntzan eta ezagutzan intentsiboa den industria-eredu berriak eta finantza- eta aurrekontu-krisiaren egungo testuinguruak urgentziaz egin beharreko egitura-eraldaketak inposatzen ditu.
Lehenik eta behin, enpresa-berrikuntzaren aldeko apustu politikoa eta herritarra berreskuratzea, murrizketen dinamikatik atera eta etorkizuna eraikitzen duten inbertsioetan sartzeko. Bigarrenik, gure gizartea eraldatzea eta gure balio-sistema egokitzea, pertsona ekintzaileak, sortzaileak eta berritzaileak izateko eta autokritika-maila handiko herritarrak izateko, ikaskuntza eta prestakuntza gustuko dituena eta ingurune globaletan lankidetzarako eta sareko lanerako prestatuta dagoena. Hirugarrenik, Euskadin berrikuntzaren ekosistema global bat eraikitzea, non garrantzitsuena eragileak ez diren, haien arteko harremanen kalitatea baizik, nortasun propioa eta lidergo global eraginkorra bilatzeko. Azkenik, ez dugu asko aurreratuko berrikuntza sustatzeko eredu publikoa guztiz birplanteatu gabe, tresnak eraginkortasun eta efizientzia gako berri batean birplanteatu eta lankidetza eta konpromiso publiko-pribatua indartuz. Zalantzarik gabe, bide konplexua, baina zirraragarria.
