Osasunaren Mundu Erakundeak (OME) pandemia baten definizioa: “Gaixotasun baten hedapen globala”.
Koronabirusaren (Covid-19)ren azken munduan hedatzeak nazioarteko kezka duen Osasun Publikoko Larrialdi bat deklaratzea ekarri du – alarma-mailarik handiena. Hala ere, Tedros Adhanom OMEko zuzendari nagusiak duela egun batzuk azaldu zuen koronabirusaren ondoriozko pandemia deklaratzea “baliteke birusa ezin dugula gehiago eduki, eta hori ez da egia”. Era berean, koronavirus kasuen gorakada – 114 kasu Espainian eta ia 89.000 mundu osoan, 2020ko otsailaren 2an – komunikabide eta politikari batzuk pandemia deklaratzera ” presionatzera bultzatu ditu, egoera nahikoa larria ez denean. egin horrelako adierazpenan. “Ez genuke pandemia bat deklaratzeko gogo handiegirik egon behar gertakariak arretaz eta argi aztertu gabe. Pandemia hitzaren arduragabekeriaz erabiltzeak ez du onura ukigarririk, baina arrisku handia dakar beldurra areagotzekori dagokionez”, esan du Tedros Adhanom-ek.
Interesgarria da Txina, koronavirusak kaltetutako pertsona kopuru handiena duen herrialdea – < a href="https://www.mscbs.gob.es/profesionales/saludPublica/ccayes/alertasActual/nCov-China/documentos/Actualizacion_34_COVID-19.pdf">80.000 kasu baino gehiago eta 2.900 hildako baieztatu ziren otsailaren 2an , 2020 – fenomeno bitxi baten lekuko: koronavirusak herrialdeko kutsadura murriztu du. Ekoizpen-jardueraren mugak, beto komertzialak, hegaldiak bertan behera utzitakoak, besteak beste, atmosferarako isuri kutsatzaileen jaitsiera bultzatu du (ikus Txinako kutsadura-mapa koronavirusaren aurretik eta ondoren). Zehatzago esanda, NASAk kaleratutako satelite-irudiek nitrogeno dioxidoaren mailak behera egiten dutela erakusten dute, motordun ibilgailuek, zentral elektrikoek eta industria-instalazioek igortzen duten gas kaltegarria. Gainera, coronavirus % 25 jaitsi da. aireko CO2 mailaren arabera, Energia eta Aire Garbiaren Ikerketa Zentroaren arabera.
Ildo horretan, hedabideek, politikariek eta publiko orokorrak oharkabean pasatzen dute informazio bat: airearen kutsadurak koronavirusak baino askoz gehiago hiltzen du. Koronabirus berriak hedabide nagusien lehen orrialdeak hartzen dituen bitartean, hiltzaile isil honek ia 7 milioi pertsona hiltzen ditu urtean. Izan ere, munduko airearen kalitateari buruzko azken txostena 2019an erakusten du munduko biztanleriaren % 90ek aire arriskutsua arnasten duela. Txosten honek aire okerreneko hirien sailkapena eskaintzen du eta 2,5 mikra (PM2,5) baino gutxiagoko esekiduran dauden partikulen kutsadura handia nabarmentzen du mundu osoan zehar 2019an zehar. bereziki, klima-aldaketak eragindako fenomenoei –hareazko ekaitzak, baso-suteak– eta hirien urbanizazio azkarrak sortutako kutsadurari.
Politikariek eta komunikabideek koronavirus kasuaren ondorioz pandemia deklaratzeko duten presioari bueltan, beharrezkoa da, inoiz baino gehiago, hartzen ditugun iritziak eta erabakiak frogatutako datuetan oinarrituta egotea edo oinarri zientifikoa izatea . Zergatik ez dira egiten kutsadurari buruz – atmosferakoa, itsasokoa, lurzorua – koronabirusarentzat egiten diren adierazpen berdinak? Zergatik ez da kutsadura, eta munduan urtero hiltzen dituen milioika pertsona, biztanleriarengana hainbeste iristen edo hedabideetan hainbesteko oihartzuna lortzen? Era berean, neurri txikiagoan bada ere. koronavirusarekin trafiko istripuekin gertatzen den eskala: airearen kutsadurak urtean 10.000 hildako eragiten ditu Espainian, trafiko-istripuen ondorioz gertatzen diren 1.700 baino askoz gehiagok. Dena den, bolantean gidatzearen arriskuei buruzko iragarkiak, kanpainak, adierazpenak eta bestelako argitalpenak askoz ere ugariagoak dira, eta gehiago ezagutzen ditugu airearen kutsadurarekin lotutakoak baino.
Jakina, bai koronavirusak, trafiko-istripuak edo pertsonen bizitza arriskuan jartzen duen beste edozein gertaera edo gertakarik merezi dute zure espazioa, interesa eta kezka. Hiruko arau honen arabera, kutsadura oso arazo kezkagarritzat hartu behar da, eta albisteen lehen orrialdeak eta hasierakoak baino askoz maizago okupatu beharko lituzke. Agian arazoa da kutsadura gaur egun egiten duguna baino gehiago borrokatzeak gure enpresen, gure BPGaren eta, ziur aski, gure erosotasunaren eta eguneroko ongizatearen aurka joatea suposatuko lukeela.
Julen González Redín
Garapen Iraunkorrean eta Ingurumenean Doktorean
NAIDER