Ados nago euskal I+G+b sistemak (edo deitu nahi diogun dena) bere bekatuak dituela, baina aztoratu egiten nau, aspalditik izan dudan sentimenduak, bere bekatuak direla arreta erakartzen duen ardatza. . Ez al litzateke hobe bekatuak aitortu, geure egin eta bidean aurrera egitea (santutasuna esango nuen), baina ekintzaren bidetik jarraituko dut?
ZTBP berriak sistemaren hobekuntza jotzen du helburuetako bat (Balioa gehitzen duen Zientzia eta Teknologia Sistema bat lortzea). Pertsonalki hori ez zela defenditzen nuen, zure 9 bekatuetatik lehenengoaren ildotik, sistema zientzia- eta teknologia-politikaren elementu instrumental hutsa dela eta helburuak ez direla bitartekoekin nahastu behar. Dena den, eztabaidak eta nire hausnarketa pertsonalak iritziz aldarazi dit (edo, behintzat, tesiez hain ziur ez egotea) eta neure burua azaltzen dut.
Bere funtsezko funtzioa eta oinarria euskal enpresei eta gizarteari ekarpena egitea den sistema instrumental hutsetik, eta oso azkar, euskal sistema behar den (edo eskatuko den) zentzua izango duen eszenatoki berri batera pasatzen ari gara. bera, diferentziala eta lehiakorra izan mundu mailan, hori baita txertatuta dagoen gizarteari balioa emateko modua.
Makina-erreminta (edo beste edozein) sektore lehiakorra nahi dugun bezala, maila goreneko ezagutza eta teknologia sektorea ere nahi dugu, mundu mailan puntako enpresentzat erreferentea dena, euskaldunak izan ala ez.
Eta horrek, dudarik gabe, sistema berez helburutzat hartzea dakar, jarduera-ildo zehatzekin, ondo egituratuta eta bere elementuetako batzuk aberastasuna sortzeko benetako eragile gisa kokatzeko gai direnak.
Izan al daiteke hau ulertzen ez dugunean, endogamian erortzen garenean izatea? Izan al daiteke endogamia sistemaren ikuspegi instrumentalaren “gangrena” izatea? Izan al daiteke sistema itxia izatea, gure gizartearen eta gure enpresen eskaria ere itxia eta erdipurdikoa delako? Non hautsi gurpil zoro hau?
Nire hausnarketa gainontzeko 9 bekatuekin jarraituko dut, baina oraingoz zutik jarriko naiz norbaitek gogoeta gehigarriren bat merezi badu.