Hiriek bere ikuspegia zabaldu behar duten hazkunde bati aurre egin behar diote datorren biztanleriaren zikloia xurgatu ahal izateko. Hiri aro berri baten aurrean gaude: “Mundu globalizatua urbanizatzen ari da, hiria sakabanatzen ari da, herritarrak zatikatzen ari dira. Prozesu sozialak, ekonomikoak, teknologikoak eta kulturalak globalak dira. Baina hirigintza tokikoa da” (J. Borja, Resilient Cities).
Erronka hauei aurre egiten dieten hirien garapen zuzenak konplexutasuna-aniztasunan oinarritutako hiri-sistema sendoak ehuntzea dakar. Hiriak alternatiba aurrerakoi eta kosmopolitak eusten diren tokiak dira. Erresilientziak defendatzen du eragile publiko-pribatu-komunitate desberdinak nahastea, eragileek espazioarekin duten harremana eta sistema konplexuago bihurtzea, heldua izateko modu gisa. Hiriak poroso gisa ulertu behar dira (W. Benjamin ), hirien artean, erdiguneen eta periferien artean, hiritarren eta ez-hirikoen artean elkarreragiten eta horizontalki elkarri lotuta dagoen sare trinko batean nahasten diren ideiak, kulturak, pertsona eta objektuak trukatzeko espazio gisa.
Modu bat aurkitu behar dugu hirietan zenbat jende bizi den harrapatzeko, hirietatik haratago hiri-unitate gisa. «Hirigintza ez da estatikoa, alderantziz. Eskala anitzeko prozesu dinamikoa da, hainbat borroka eta espazio eztabaidatuak dituena” (Brenner eta Schmid, 2014 ). Hiri erresilienteen teoria hirigintza-antolamendua osatzen duten sistemen magnitude desberdinetara aplikatzen da, komunitatea bezalako eremuetatik, auzo, auzo, hiri edo eskualdera Panarkia deritzon horretan. Panarkia sistemak, naturarenak eta gizakienak barne, baita giza-natural sistema konbinatuak ere, etengabeko hazkuntza, metaketa, berregituraketa eta berritze egokigarriko zikloetan erlazionatzen diren (Paul Émile de Puydt).
Panarkia sistema eskala ezberdinetan (iturria Extremadura 2030)< / p>
Hiriak erresilientzia, panarkia eta hirirako eskubidearen teorien arabera moldatuz, hirigintza sistema-ikuspegi konplexu batetik ulertzen da, eta konplexuagoa bihurtu behar da heltzeko modu gisa. Hiri-erresilientzia ikuspegi bat izan behar da “herritarra erreskatatu elementu nagusi gisa, berak eraiki duen hiriaren protagonista” (H. Lefebvre).