8316102632_0f9a4m_0f9a4_0f9a4_4 2008tik BPGa Europako ekonomiaren termino errealetan, EB 15, %2,5 jaitsi da. Hiru puntu “miserable”gatik krisi sozial eta politiko handiarekin batera doan krisi ekonomiko larri batean murgilduta gaude.

Argi dago ekonomialariek ez dutela ondo neurtzen, gainera erortzen zaigunarekin askoz gehiago galdu behar izan baitugu.

Beldur naiz balorazio honek ez ote duen kontuan hartzen galdutako ilusioa eta gure Europako buruzagien ekintzek lortutako mesfidantza, gero eta ezinegonetan gehiago murgiltzen gaituzten iraungitako errezetei buruz zurrunbiltzen edo obsesionatzen. Ez dira txertatzen, urtetan flotatzen ari garen higiezin eta finantza burbuilak sortutako itxaropen faltsuak, gure benetako aukeren gainetik gastua elikatuz.

Noski, ez dugu elkartasun eta enpatia falta ere gehitu, izan ere, aldagai hauek BPGaren ekuazioan egongo balira, 3 puntu galdu izanak guztiontzat apur bat gutxiago eta hain zoriontsu besterik ez luke ekarriko, eta ez langabeen hondamendia, lana aurkitzen edo espero duten gazteak, familien etxe kaleratze odoltsuak, hezkuntzan eta osasunean ezkutuko murrizketak, zerbitzu publikoetan murrizketak,… Lehen aldaketan ahaztu egin zaigu sektore publikoari eskubideen bermatzaile gisa eman genion papera. eta hain harro geunden gure Europako ongizate-gizartearen erakusle argia, bere zorra eta defizitagatik kontuak exijitzera joatea, horiek, gehienetan, orekatze eta egonkortze lanaren ondorio direla ahaztuta.

Lau urte baino gehiago igaro dira Lehman Brothers-en porrotetik eta Europan oraindik ez dugu erreakzionatu. Inbertsioen eta gastu publikoaren murrizketa indiskriminatua baino ezin dugu bururatu, bai, era guztietako neurri eta tresna ausartekin, botere publikoekin koherentziaz, erabiltzen ari den Europako finantza sistemaren lotsa salbatzeko. botere kuota handia, ausardia handiz eskatzeko euren onurak eta abantailak bermatzen dituzten milioika dolarreko erreskateak, kreditu falta izugarrian itotzen ari diren familien eta enpresen kaltetan.

Bistakoa da jasaten ari garen krisia ezin dela azaldu produkzio mailen beherakadarekin soilik. Balioen krisi globala da, eta gizarte gisa galtzen ari garen. Segur aski ez dago errezeta miragarririk, baina konturatzeko garaia da bidea ez dela pasatzen gure ahalegin guztiak defizit publikoa kontrolatzeko jarriz. Bide berriak asmatu eta tresna berriak probatu behar ditugu. Dagoeneko nora eramaten gaituzten ikusi dugunok…