Euskal teknologia-zentro nagusietako zortzi forma juridiko bakar baten inguruan batzeko prozesua ia amaitzear dago. Bada Euskal Herriko marko instituzional konplexutik eratorritako tribu eta foru borrokek ez dute hondatzen bukatzen, aste gutxiren buruan ekitaldi solemne batean antzeztuta ikusiko dugu erantzukizun politikoaren eta akordio publiko-pribatuaren ariketarik handiena. azken urteotan ikusi da Euskal Herrian.
Tecnalia Research & Innovation-en eratzea Euskadiko zortzi zentro teknologiko nagusien (Labein, Fatronik, Inasmet, ESI, Cidemco, Robotiker, Leia eta Euve ) euskal enpresa eta teknologia munduan gehien espero diren ekitaldietako bat da.
Hainbat urtetako aurrerapen, negoziazio eta sokatiraren ostean fundazio horietan parte hartzen duten enpresa eta eragile instituzional askoren artean, Eusko Jaurlaritza berriak (erakunde horien jarduera finantzatzen dituen eragile nagusiak) kolpe leun baina erabakigarria eman zuen mahaian eta beste esparru batzuetan baliokidetasunik gabeko lidergo batek prozesuan parte hartzen zuten eragileak bat-egite-prozesua bizkortzera behartu zituen kontuan eta atzerapenik gabe.
Bultzada horri esker, zortzi zentro teknologikoek (haren patronatuek ehunka euskal enpresa biltzen dituzte) bat-egite ereduaren inguruan adostasuna lortu dute (azken batean, zortzi zentroetatik handiena izango da, Labein, beste zazpiak xurgatzen dituena). epeak (2010eko uztaila, protokoloaren sinadura berresteko eta 1/1/11 erakunde beraren menpe jarduteko data).
Jaurlaritzak egungo euskal sare teknologikoaren sustatzaile nagusi gisa bere posizioa aldarrikatu du. Erakunde hauek jasotzen duten finantzaketa publiko esanguratsuak esan nahi du enpresa sektoreak ez ezik, euskal gizarte osoak ere prozesuaren bilakaeraren berri izatea.
Euskal zentro teknologikoen konfigurazioa izan zen aurreko gobernuek euskal enpresaren lehiakortasunari egindako ekarpen handietako bat. Egungo gobernuak, aurreko ibilbidearekin haustetik urrun, bultzada berri bat eman nahi izan dio eta ardura, eskuzabaltasun eta ikuspegi handiko erakustaldi batean sortzen ari ziren enpresen integrazio prozesuak bizkortu baino ez ditu egin (biak Tecnalia eta baita Ik4 aliantza ere , herrialdeko gainerako zentro teknologikoak barne hartzen dituena).
Atzo Donostian ezagutarazi ziren patronatu berriaren izendapenak ezin pozgarriagoak izan. Alde batetik, Javier Ormazabal (enpresari gaztea, uez da nazioartean lehiakorreneko euskal enpresa talderen ordezkaria) izango da. Korporazio berriko presidentea. Bestetik, Pedro Hernández (Patxi Lopezen exekutiboko Teknologia eta Berrikuntzako kontseilariorde ohia) Korporazioko presidenteordea izango da. Jaurlaritzak euskal teknologiarekin duen konpromiso eta lidergoaren adibidea. Hirugarrenik, iragarpen pizgarrienetako bat Joseba Jauregizar, Ibarretxe eta Ardantzako aurreko kabineteetako Teknologia zuzendari ohia eta pare bat urtez fusio prozesuaren arkitektoa. Jauregizarren izendapena Zientzia eta Teknologiako Euskal Sarearen sustatzaile gisa egindako lan entzutetsuaren aitorpena da eta egungo Gobernuak bere karguan baieztatzea onartzea eskuzabaltasun txalogarria da.
Laburbilduz, euskal mundu teknologikoan aspaldian ikusi dugun prozesu bizigarrienetako bat da. Gure herriarentzat era eredugarri eta arduratsu batean egiten ari dela uste dut.
Prozesu guztietan beti dago orban bat. Kasu honetan, foru aldundien itzal luzeak (gaur egun benetako lobby extemporal bihurtuta, interes lokalista zahartuen zerbitzura, politika teknologikoari eta euskal enpresaren lehiakortasunari bultzadari guztiz ahantzi gabea) bidetik sartzea lortu du. Tecnalia den herrialde-eraikuntza proiektu bizigarri honen leihoak. Pasa den ostiralean, uztailak 15, foru presio hauek prozesuaren sinaduraren eszenatze solemnea ekarriko zuen euskal teknologiaren jaialdia hondatzea lortu zuten. Dena den, herrialdeko sektorerik mugikorrenen eta pentsamendu hertsienen lokarria lokalistak urrun dago geldiezina den prozesu baten gailurra eragozten eta horrek hainbeste itxaropen sortzen dizkigu batzuei.
Zorionak Tecnalia proiektuaren parte diren guztiei. Bakarrik geratzen zait gonbidatzea euskal gizarte osoak beraiengan egiten ari den finantza-esfortzua ardura handiz erabiltzera gonbidatzea eta espero ez dutela inoiz zapuztuko enpresa askok haiengan dituzten itxaropenak.